بهره وری همه چیز نیست، اما در طولانی مدت تقریباً همه چیز است. توانایی یک کشور برای بهبود سطح زندگی خود در طول زمان تقریباً به توانایی آن کشور در افزایش تولید به ازای هر کارگر بستگی دارد. (پل کروگمان برنده نوبل اقتصاد)
بهره وری معمولاً به عنوان نسبت بین حجم خروجی و حجم ورودی تعریف می شود. به عبارت دیگر، بهره وری این موضوع را ارزیابی می کند که در یک اقتصاد چگونه از ورودی های تولید، مانند نیروی کار و سرمایه، برای تولید سطح معینی از تولید استفاده می شود. بهره وری منبع اصلی رشد اقتصادی و رقابت پذیری محسوب می شود و به همین ترتیب، اطلاعات آماری اساسی برای بسیاری از مقایسه های بین المللی و ارزیابی عملکرد کشور است. به عنوان مثال، داده های بهره وری برای بررسی تأثیر مقررات تولید و بازار کار بر عملکرد اقتصادی استفاده می شود. رشد بهره وری یک عنصر مهم برای مدل سازی ظرفیت تولید اقتصادی است. همچنین این شاخص به تحلیل گران اجازه می دهد تا از ظرفیتی استفاده کنند که به نوبه خود به دیگران امکان می دهد موقعیت اقتصاد را در چرخه تجارت ارزیابی کرده و رشد اقتصادی را پیش بینی کنند. علاوه بر این، از ظرفیت تولید برای ارزیابی تقاضا و فشارهای تورمی استفاده می شود.
معیارهای مختلفی برای بهره وری وجود دارد و انتخاب بین آنها به هدف اندازه گیری بهره وری و یا در دسترس بودن داده ها بستگی دارد. یکی از معیارهای پرکاربرد بهره وری، تولید ناخالص داخلیGDP در هر ساعت کار است. این معیار استفاده از ورودی های نیروی کار بهتر برای خروجی به ازای هر کارمند را نشان می دهد. به طور کلی، منبع پیش فرض برای کل ساعات کار پایگاه داده حساب های ملی سالانه OECD است، اگرچه برای تعدادی از کشورها از منابع دیگر استفاده می شود. با وجود پیشرفت و تلاش در این زمینه، اندازه گیری ساعات کار هنوز از تعدادی مشکلات آماری رنج می برد. یعنی مفاهیم مختلف و منابع آماری اساسی در سراسر کشورها استفاده می شود که می تواند از مقایسه بین المللی جلوگیری کند. در اصل، اندازه گیری ورودی های کارگری نیز باید تفاوت در سطح تحصیلات، مهارت ها و تجربه کارگران را در نظر بگیرد. بر این اساس، OECD شروع به توسعه اقدامات ورودی کار تعدیل شده کرده است.
برای در نظر گرفتن نقش نهاده های سرمایه ای، معیار مناسب جریان خدمات تولیدی است که می تواند از سهام تجمعی سرمایه گذاری های گذشته (مانند ماشین آلات و تجهیزات) تهیه شود. این خدمات توسط OECD با استفاده از نرخ تغییر «سهام سرمایه مولد» تخمین زده می شود که فرسایش، استهلاک و سایر منابع کاهش ظرفیت تولید دارایی های سرمایه ثابت را در نظر می گیرد. قیمت خدمات سرمایه به ازای هر دارایی به عنوان قیمت اجاره آنها اندازه گیری می شود. در اصل، اگر بازارهایی برای همه خدمات سرمایه وجود داشته باشد، مورد دوم می تواند مستقیماً مشاهده شود. با این وجود، در عمل، قیمت اجاره برای اکثر دارایی ها محاسبه می شود، با استفاده از اجاره ضمنی که صاحبان کالاهای سرمایه ای به خودشان «پرداخت می کنند» (یا «هزینه های سرمایه کاربر»).
پس از محاسبه مشارکت نیروی کار و سرمایه در تولید، می توان به اصطلاح بهره وری چند عاملیMFP را بدست آورد. این رشد باقیمانده ای را اندازه گیری می کند که با نرخ تغییر در خدمات نیروی کار، سرمایه و بازدهی واسطه ای قابل توجیه نیست و غالباً به عنوان سهمی در رشد اقتصادی که توسط عواملی مانند نوآوری فنی و سازمانی ایجاد شده، تفسیر می شود.
در این زمینه، نمایی کلی از شاخص های بهره وری در چهار زمینه ارائه شده است. مقایسه های بین المللی شاخص های رشد اقتصادی در کل اقتصاد و سپس مقایسه بین المللی سطح درآمد و بهره وری، از جمله اندازه گیری ناهمگنی بهره وری توسط طبقات اندازه شرکت ارائه شده است. ثالثاً، شاخص های رشد بهره وری توسط صنعت و خدمات مورد بررسی قرار می گیرند. سرانجام، تأثیر بهره وری نیروی کار بر هزینه های نیروی کار واحد مورد بحث قرار گرفته است.
مگر اینکه خلاف آن ذکر شده باشد ، تولید ناخالص داخلی به کل اقتصاد اشاره دارد.
منبع: وبسایت OECD