با همهگیری کرونا در سراسر جهان بحران اقتصادی مشاهده میشود. اگر این بحران طولانی شود مشکلات بسیاری برای کارگران بهدنبال خواهد داشت. تولید صنعتی کم شده، فعالیتهای تجاری کم شده، رکود اقتصادی در همه جا دیده میشود با این حال هنوز تصویری کامل از این فاجعه پدیدار نشده است. تداوم بازار کار مستلزم مداخلات سریع و سیاستگذاری کلان برای کمک به کارگرانی است که در اثر رکود اقتصادی و چشمانداز بد اقتصادی بیشترین آسیب را دیدهاند. با توجه به آخرین دادههای مشاغل، پنج نکته قابلتوجه است.
* کنترل بیماری بسیار مهم است. هنگامی که پاندمی شروع شد در آمریکا بسیاری از ایالتها در واکنش به آن فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی را تعطیل کردند. این امر موجب ریزش بازار کار شد. چندین ایالت در ماه می محدودیتهای خود را لغو کردند درحالیکه هنوز ویروس کنترل نشده بود. افراد بسیاری دچار عوارض شدید و عفونتهای جدید شدند. این موجها باعث شد اقدامات جدید بهداشت عمومی انجام شود. دوباره فعالیتها را محدود کردند. مشاغل دوباره تعطیل و کارمندان بیکار شدند. در ایالاتی که اقدامات احتیاطی کمتری برای جلوگیری از شیوع ویروس انجام داده بودند مشکلات اقتصادی بیشتر شد. کاملا واضح است که کنترل ویروس کرونا برای بهبود اقتصادی پایدار و بازگشت سریع افراد به بازارکار بسیار مهم است.
* رکود اقتصادی هنوز وجود دارد و نرخ بیکاری در میان کارمندان زن بیشتر از مردان است.
* جوامع رنگینپوست بیش از سفیدپوست از بیکاری رنج میبرند. در جولای 2020 نرخ بیکاری برای کارگران سیاهپوست 6/ 14درصد، برای کارمندان آمریکایی 9/ 12درصد و برای کارمندان آسیایی 0/ 12درصد بود. در مقایسه نرخ بیکاری کارگران سفیدپوست در ماه گذشته به زیر 10 درصد رسید.
* با ادامه رکود افراد بیشتری بهدنبال کار هستند. تعداد کارگران بیکاری که شغل خود را بهطور دائم از دست دادهاند از 1/ 11 درصد در آوریل به 6/ 22 درصد در جولای رسیده است. میانگین زمان بیکاری از 1/ 6 هفته در آوریل به 9/ 17 هفته در جولای رسیده یعنی تقریبا سه برابر شده است. با دورقمی شدن نرخ بیکاری و افزایش تعداد کارگران بیکارِ جویای کار، همگی با مشکلات اقتصادی مانند عدم توانایی یا تاخیر در پرداخت اجاره و تهیه مایحتاج زندگی از جمله غذا روبهرو خواهند شد.
* کارگران مسن نرخ بیکاری نسبتا بالایی دارند. نرخ بیکاری در ماه جولای برای کارگران 55 سال به بالا 8/ 8 درصد بود. درحالیکه برای کارگران از 35 تا 44 سال 1/ 8 درصد و برای کارگران از 45 تا 54 سال 8/ 7 درصد بود. در رکودهای قبلی اینگونه نبود به این معنی که کارگران مسن معمولا نرخ بیکاری کمتری نسبت به جوانان داشتند. از دست دادن شغل و بیکاری بهصورت گسترده ادامه دارد.
برای جلوگیری از وخیمتر شدن اوضاع و رکود اقتصادی، باید سریعا به کارگران بیکار، مشاغلی که با بحران مواجه شدند، دولتهای محلی و ایالتی که بودجه کافی برای انجام اقدامات لازم برای شکست ویروس ندارند و بازگرداندن بازار کار به وضعیت نرمال کمک شود.
نویسنده: Christian Wellerترجمه و گردآوری: الهام شیخان منبع: دنیای اقتصاد